مرید حضرت عباس

روی آسمون قلبم می نویسم با گل یاس                    که من از بچگی بودم مرید حضرت عباس

مادرم می گفت ابالفضل صاحب سفره هامونه             عمریه زندگیهامون همگی بیمه اونه

تا که چشم من می افتاد به قاب عکس شریفش         پی می بردم که توی دنیا هیچکسی نبود حریفش

میخوام امشب رو بخونم براتون از سر احساس            که چرا هر کی گرفتار میشه میاد به پیش عباس

مگه موسی پور عمران به کلیمی مقتدا نیست            مگه عیسی گل مریم به مسیحی رهنما نیست

مگه زرتشتی و بودا برای آتیش نمی میرند                  پس چرا حاجتهاشون رو از آقای ما می گیرند

تا کلیمی میگه موسی موسی میگه یا ابالفضل           تامسیحی میگه عیسی عیسی میگه یاابالفضل

دل بیقرارم آقا کربلا رو کرده بهونه

غم عشق تو رو عمری می کشه دل روی شونه

خاک بین الحرمین و وقتی  با دلم سرشتند

سفر کرببلا رو برای دلم نوشتند

یه زیارت خدایی دلا رو کرده هوایی

می شه مهمون اباالفضل هر کی شد کرببلایی

                           آشناترین غریبه