عریانم

این شعر رو توی چرکنویسم دیدم و نمی دونم از کجا آورده بودم . خیلی قشنکه حیفم اومد که نذارمش

اگه صاحبش پیدا شد بگه  به تا به اسم خودش بزارم .

من سردم است

من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد

ای یار ای یگانه ترین یار! آن شراب مگر چند ساله بود؟

نگاه کن که در اینجا زمان چه وزنی دارد

و ماهیان چگونه گوشتهای مرا میجوند

چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه میداری؟

من سردم است و از گوشواره های صدف بیزارم

من سردم است و میدانم

که از تمامی اوهام سرخ یک شقایق وحشی

جز چند قطره خون

چیزی به جا نخواهد ماند
.
.
من عریانم ، عریانم ، عریانم

مثل سکوتهای میان کلامهای محبت عریانم

و زخمهای من همه از عشق است

                               از عشق ، عشق ، عشق

آشناترین غریبه