فکرهای آشفته

سلامی چو گذشته به همراهان قدیمیه آشناترین غریبه . پس از یک چت طولانی با یکی از عزیزان تصمیم به نگارش گرفتم و دگر آپ

نخواهم کرد تا زمانی که مسئله اصلی را جواب گیرم . تمام این نوشته ها بدون ویراش و توجه است و مانند همه نوشته هایم

 گفته های درونم است.پس غلط ها و کاستی ها را مانند همیشه بزرگواری نمایید

این روزها ذهنم آشفته است. می‌دانم این ذهن آشفته نیاز به پالایش دارد.

ولی با مرور دانسته‌هایم انگار آشفتگی‌هایش بیشتر می‌شود.

هر بار با پرسش جدیدی روبرو می‌شوم که به حجم سوالات بی‌جوابم که گاهی سنگینی می‌کند، اضافه می‌شود.

حال می‌فهمم هیچ نمی‌دانم!! اعتراف به ندانستن در برابر ذهن جستجوگری که برای نظمش نیاز به دلیل و پاسخ دارد، سخت است و آسان

این روزها با موارد بسیاری برخورد می کنم انگاری که تمام دق دقه های ذهنی می بایست در همین زمان وارد

 می شد. در این میان نیز دوست داشتن و خواستن نیز  پا به وسط گذاشته مرا در خود غرق نموده و

 تمام محاسبات نداشته ذهنی ام را به هم ریخته. نمی دانم که با این یک مورد چگونه باید برخورد کنم و آن را چگونه رهنمود کنم.

 دلم به تشویش برخاسته و ذهن را اسیر نموده و بازه کتاب و درس را خراب نموده.لحضات ... لحظات بدی هستند و دلی پر دغدغه چون طغیان دریایی که در اعماقش آرامشی ابدی نهفته است و پیوند این طغیان و آرامش را در ساحل انتظار با حیرت می‌نگرم.

و دل می ماند با سه نقطه و یک دنیا فریاد بی‌صدا.

کاش که ماه عاشقان زودتر فرا رسد و من با ارباب خویش پیوند یابم . نمی دانم که در این بازه دوام خواهم یافت یا خیر.

خدایا این روزها از تو می‌خواهم توانایی روبرو شدن با رنج و درد را به من بدهی. نمی‌خواهم دردهایم را بگیری. اما توانم را در برابر سختی‌ها و ناملایمان زندگی فزونی ببخش

تا با یاد تو با توکل به تو راضی باشم به رضای تو...

     

آشناترین غریبه