شادباش نوروزی

درود بی پایان بر فرزندان ایران زمین

فرا رسیدن نوروز 3746 جمشیدی را به شما ، فرزندان پاک نیت ایران  زمین شادباش می گویم. نوروز سرآغاز سال آریایی و سرفصل دوباره آفرینش طبیعت و زمان رویش و شکفتن است.

سایه حق ، سلام عشق ، سعادت روح ، سلامت تن ، سرمستی بهار ، سکوت دعا ، سرور جاودانه . این است هفت سین آریایی. هزاران بار تقیم تو باد

پیدایش جشن نوروز

در ادبـیـات فارسی جشن نوروز را، مانند بسیاری دیگر از آیـیـن ها، رسم ها، فرهنگ ها و تمدن ها به نخستین پادشاهان نسبت می دهند.  شاعران و نویسندگان قرن چهارم و پنجم هجری، چون فردوسی ،منوچهری، عنصری، بـیـرونی، طبری، مسعـودی، مسکویه، گردیزی و بسیاری دیگر که منبع تاریخی و اسطوره ای آنان بی گمان ادبـیـات پـیـش از اسلام بوده، نوروز و برگزاری جشن نوروز را از زمان پادشاهی جمشید می دانند، که تـنـها به چند نمونه و مورد اشاره می شود : 

جهان انجمن شد بر تخت اوی               از آن بر شده فره بخت اوی

به جمشید بر گوهر افشاندند               مر آن روز را روز نو خواندند

سر سال نو هرمز فرودین                     بر آسوده از رنج تن، دل ز کین

به نوروز نو شاه گیتی فروز                   بر آن تخت بنشست فیروزروز

بزرگان به شادی بیاراستند                   می و رود و رامشگران خواستند

بقیه در ادامه مطلب 

خونه تکونی

می گن هر بار با تحویل سال زمین دوباره متولد میشه. ماها عادت داریم خونه ها مون رو تمیز کنیم و

 به استقبال بهار بریم. بیاین این دفعه خودمون هم خونه تکونی کنیم. خودمون و دلامون را. 

کی دلش رو خونه تکونی کرده ؟ کی غم و غصه رو از دلش بیرون کرده؟ کی کینه ها رو خاک کرده و

 جاش محبت رو توی دلش جا داده ؟

خونه تکونی می کنم، منتظر بهارم

منتظر بهار و رویش سبزه زارم

می خوام وقتی بهار میاد

خونه  ی من تمیز باشه

بهار توی خونه ی من

یه مهمون عزیز باشه

●●●●

دلم  را هم پاک می کنم

کینه هارو خاک می کنم

هرچی بدی توی دلمه

می روبم و بیرون می کنم

دلم که پاکیزه بشه

خدا رو مهمون می کنم