معرفت کربلا

درود و هزاران درود بر شما دوستان عزیز . دیگه  بعد از روزها صبر و تحمل  محرم  ماه عشق  و اونس با ارباب داره میاد و من به بهانه امتحانات دیگه نمی تونم نت بیام و امروز اومدم پست مربوط به محرم رو بذارم و برم .

طبق روال این چند سال باز این پست خودم رو با تبریک و تسلیت آغاز می کنم .

 تسلیت: تسلیت برای خودمون  که از آدم بودن خیلی فاصله گرفتیم و چون  این مردان بزرگ

 رو از دست دادیم یه راه گریز از مرداب برای به وجود اومده . واقعا تسلیت داره که مرگ افرادی

باید ما رو به خودمون بیاره

 تبریک: تبریک برای اینکه  یه ده فرصت داریم خودمون رو بشناسیم .این گنجینه های بزرگ

هنوز هم ما رو به اصل بر میگردونند و خدا هنوز ما رو فراموش نکرده

عبّاس یعنی تا شهادت یکّه تازی        عبّاس یعنی عشق، یعنی پاکبازی

عبّاس یعنی با شهیدان همنوازی         عبّاس یعنی یک نیستان تکنوازی

دستان او در راه شرف و مردانگی قلم شد تا قلم تاریخ، این فضیلتها را برای او

در ساحل رودِ همیشه جاری خوبی‏ها بنگارد

جدالِ عقل و عشق:

عقل گفتش تشنه کامی، نوش کن          عشق گفتش بحر غیرت جوش کن

آب گفتش بر صفای من نگر                 قلب گفتش در وفای من نگر

عافیت گفتش کف ابی بنوش              عاطفت گفتش که چشم از وی بپوش

تشنگی گفتش تو را سازم هلاک            رستگی گفتش که از مردن چه باک

جان عباس با جان حسین پیوند داشت، یک روح در دوبدن بودند. عباسِ وفادار چگونه از شطّ فرات آب گوارا بنوشد، در حالی که لبهای حسین از تشنگی خشکیده است؟ هرگز، این رسم وفا به برادر نیست.

روی آسمون قلبم می نویسم با گل یاس                    که من از بچگی بودم مرید حضرت عباس

مادرم می گفت ابالفضل صاحب سفره هامونه             عمریه زندگیهامون همگی بیمه اونه

تا که چشم من می افتاد به قاب عکس شریفش          پی می بردم که توی دنیا هیچکسی نبود حریفش

آب می‏خواست ببوسد لبت، امّا هیهات      این سبک مایه، کم از همّت و مقدار تو بود

                                                                                     آشناترین غریبه

عریانم

این شعر رو توی چرکنویسم دیدم و نمی دونم از کجا آورده بودم . خیلی قشنکه حیفم اومد که نذارمش

اگه صاحبش پیدا شد بگه  به تا به اسم خودش بزارم .

من سردم است

من سردم است و انگار هیچوقت گرم نخواهم شد

ای یار ای یگانه ترین یار! آن شراب مگر چند ساله بود؟

نگاه کن که در اینجا زمان چه وزنی دارد

و ماهیان چگونه گوشتهای مرا میجوند

چرا مرا همیشه در ته دریا نگاه میداری؟

من سردم است و از گوشواره های صدف بیزارم

من سردم است و میدانم

که از تمامی اوهام سرخ یک شقایق وحشی

جز چند قطره خون

چیزی به جا نخواهد ماند
.
.
من عریانم ، عریانم ، عریانم

مثل سکوتهای میان کلامهای محبت عریانم

و زخمهای من همه از عشق است

                               از عشق ، عشق ، عشق

آشناترین غریبه