آشنایی که در خلوت چشمانت غریب است
آشناترین غریبهآشنایی که در خلوت چشمانت غریب است
آشناترین غریبهجهان...
عشق ،
بی پروا می وزد
و خوب می دانم
جهان ،
هرگز ،
مصون نخواهد ماند از عشق
دنیای ما. . .
باران زمستانی
دلم قدم زدن میخواهد . . .
در یک وجبی پیاده رو . . .
یک قدم تا آسمان . . .
پرواز با بوی یاس ها . . .
خیس و نمناک شدن با باران . . .
دلم کمــی آرامــش میخـــواهد. . .
ما از ترس هم ترسیدیم...
زمستان است...شاعر : میکائیل شریفی
زمین برفی و فصل زمستان
هوای ابری و درگیر باران
نمای مردۀ بی روح و بی جان
درختان، شاخه های لخت و عریان
شبیه دسته ای روح پریشان
سفید ِ قله های ِ کوهساران
فضای خلوت ِ کوچه و خیابان
عبوری با قدمهای شتابان
نگاه از منظری در مه گرفته
سلام دستها در جیب پنهان
زمستان است زمستان است زمستان
هوا سرد است و سرها در گریبان
آشناترین غریبه
خیلی مردی . . .
گل کردی عباس ، کوه دردی عباس ، ساده بگم من خیلی مردی عباس 
آه ای خدا . . .
فروغ
از تنگنای محبس تاریکی
آشناترین غریبه
باز تنهاست . . .
میان باز ها ، یک باز تنهاست
در اوج قله بی آواز تنهاست
کبوتر با کبوتر هم غریبست
کبوتر با کبوتر، باز تنهاست